De waarheid over water
Water is gezond. Daar zijn we het over eens. Maar welk water? Is bronwater bijvoorbeeld beter dan water uit de kraan? En zijn bubbels ergens goed voor?
De Nederlander drinkt per jaar ruim 400 miljoen liter water uit flessen en pakken. De consumptie van bronwater, mineraalwater, plat water, bruisend water en water met een smaakje stijgt al jaren. Mooi, want tegelijkertijd is de verkoop van frisdranken afgenomen. Maar levert dat verpakte water nog extra gezondheidswinst op?
Kraan-, mineraal- of bronwater?
In veel gevallen heeft flessenwater dezelfde herkomst als het water uit de kraan. 60 procent van ons water wordt gewonnen uit diepgelegen, soms duizenden jaren oude bronnen. Gaat het direct vanuit de bron in de fles, dan heet het mineraalwater. Wordt het ergens anders gebotteld, of gebruikt voor bijvoorbeeld de productie van frisdrank of bier, dan heet het bronwater.
Het water dat naar de waterleidingbedrijven gaat, wordt gefilterd en gezuiverd. De overige 40 procent van ons kraanwater, vooral dat in West-Nederland, wordt gewonnen uit meren en rivieren, ofwel oppervlaktewater. Ook dat ondergaat een zorgvuldig zuiverings- en filteringsproces. De normen voor de kwaliteit van ons drinkwater zijn wettelijk vastgelegd in het Drinkwaterbesluit.
Drinkwaterbedrijven voeren dagelijks metingen uit om te bepalen of het drinkwater aan die normen voldoet en de Inspectie Leefomgeving en Transport houdt dit in de gaten. In 99,9 procent van de gevallen voldoet ons water aan de normen, lezen we op de website van het RIVM. Dat geldt overigens ook voor de meeste andere Europese landen.
Milieu en prijs
Tot zover het goede nieuws. Want het oppervlaktewater is net als het riool de spiegel van onze leefstijl en welvaart. Dat betekent dat het in toenemende mate vervuild raakt door onder meer bestrijdingsmiddelen, medicijnresten en nitraten, blijkt uit een in 2019 gepubliceerd rapport van het drinkwaterkennisinstituut KWR.
Vooral medicijnresten zijn een bron van zorg, omdat die zullen toenemen naarmate de bevolking verder vergrijst. Daarop vooruitlopend werken de Nederlandse waterleidingbedrijven aan nieuwe methoden van zuivering en wordt het probleem ook bij de kiem aangepakt in samenwerking met onder meer de zorgsector. Maar vooralsnog is de drinkwaterkwaliteit prima en is de kraan uw geduldige en gezonde vriend als u dorst heeft.
U spaart bovendien het milieu. Volgens Milieu Centraal is de klimaatimpact van 1 glas flessenwater (met of zonder smaakje) vergelijkbaar met die van 100 tot 200 glazen kraanwater. Verpakt water is bovendien 500 tot 1000 keer duurder dan kraanwater, rekent KRNWTR+ ons voor, een sociale onderneming die ijvert voor de consumptie van kraanwater. Water uit een fles heeft bovendien geen enkel gezondheidsvoordeel, ook niet als het etiket vol staat met indrukwekkende analyses van de mineralen die erin zitten.
Magnesium (Mg), het klinkt goed, maar het is zo weinig dat het geen zoden aan de dijk zet. Er zit in dat water misschien zelfs te veel van iets in waar u matig mee moet zijn, namelijk zout, Na+ op het etiket op de fles. Als dat meer dan 20 milligram per 100 milliliter is, is het zouter dan kraanwater, waarschuwt het Voedingscentrum.
Smaakkwestie
En koolzuur, dat we in bruisend water aantreffen? Gezondheidssites beweren soms dat dat gezond is, of juist helemaal niet. Feit is dat het iets aan de smaak toevoegt, die wordt iets zuurder. Sommige mensen vinden dat lekker. Maar het maakt het water niet gezonder, en evenmin is dat zuur schadelijk voor je tanden, zoals bijvoorbeeld wel het geval is bij frisdrank met prik.
Uit het Nationaal Wateronderzoek uit 2017, uitgevoerd door FWS, de brancheorganisatie van water-, sappen- en frisdrankproducenten, onder ‘verpakt-waterverbruikers’, blijkt dat een kleine minderheid bruisend water koopt uit hygiënische of veiligheidsoverwegingen, en niemand omdat het gezonder zou zijn.
Zo’n 40 procent koopt het gewoon vanwege de smaak. Maar dan is kraanwater toch wel een heel goede concurrent. Uit een ter gelegenheid van Wereld Water Dag gehouden verkiezing, begin dit jaar, kwam het Nederlandse water na het Oostenrijkse als lekkerste uit de bus.